Originally posted on Oct. 7, 2011
Love for writing
Alam ko marami na nakapag sulat dito ng tips about writing. Kung paano mapapaganda yung story, kung ano mga dapat ilagay, kung ang yung mga dapat gawin at kung ano ang makakapagpa hook sa mga readers.
Ako naman, siguro ang maibibigay ko na lang sa inyong tip bilang isang manunulat is kung paano niyo "lalabanan" yung mga trials sa pagiging manunulat.
Alam ko na lahat naman ng authors eh gustong makilala ang akda nila. Sino ba namang hindi? Nakakatuwa pag may nagbabasa ng stories mo, nakakatuwa lalo kung padami sila ng padami.
Pero paano kung wala halos nagbabasa ng sinulat mo? Wala pa masyadong nakakapansin? Halos mag makaawa ka na pero wala parin? In the end unti-unti ka na nawawalan ng gana. Feeling mo ginawa mo na lahat kaso wala parin nangyari. And then one day, you decided to stop.
Before I continue, let me tell you “my” experience.
14 years old ako nung nag start ako magsulat. Pinost ko yung first story ko sa isang Filipino online forum under the name “bluesmine.” Katulad ng mga baguhang writers sa watty, wala halos pumapansin ng story ko. May mag co-comment mga padalawa-dalawa lang. Pero kahit ganoon yun, natapos ko yung story, at sinundan ko pa ng isa pa. That time kasi hindi ko habol noon ang comments eh. Ang habol ko lang dati is makagawa ng story dahil nainggit ako doon sa isang member doon na nakapagsulat ng napakagandang story. Ok na saakin ang isang comment. Kahit isang comment lang masaya na ko.
Dati din nung hindi pa ko member sa watty at sa CC (teentalk) lang ako nagsusulat ng stories, wala rin halos pumapansin saakin doon. Wala pa sa 20 ang comments ko nun. Bilang na bilang mo sa mga daliri mo. Alam niyo ba kung anong story ko ang hindi pinapansin dati sa CC?
My Prince.
Nung pinost ko siya dito sa watty doon lang ako nagkaroon ng madaming readers. Nagulat nga ako kung paano sumikat yun dito eh samantalang sa CC di naman siya masyadong napapansin.
14 ako nag start, 19 ako nagkaroon ng madaming readers. 4 years ang itinagal bago ko masabing kahit papaano “may narating” ako.
Isa lang naman ang tip ko dito sa lahat ng new authors, wag kayong mag madali. For sure yung mga authors na nasa what’s hot ang story nila eh hindi naman agad agad din napansin. Believe me “kung gaano kabilis ang pag akyat mo, ganun din kabilis ang pag bagsak mo” Alam niyo kung bakit? Kasi once na napansin ka agad, feeling mo magaling ka na at ok na yung gawa mo kasi marami na-hooked. There’s no room for improvement. Mas maganda yung habang nagsusulat ka nag iimprove ka kasi mapapaisip ka “bakit walang nagbabasa ng stories ko? Ano bang mali sa writing style ko? Panget ba yung flow?” then kung masagot mo ang mga questions mo, mas pagsisikapan mo pa na mapaganda ang story mo.
Simple advice, be observant. Try niyo magbasa ng works ng iba then compare it to your works. Hindi naman sa gagayahin niyo yung way ng pagsusulat nila, i-observe niyo lang kung ano meron ang story na yun kung bakit naho-hooked yung mga readers. Maybe because maganda ang pagkaka deliver ng story? May humor? Hindi siya puro conversation? Etc… then kung tingin niyo wala yung story niyo na ganun, then try improving it.
Another is, don't be discourage easily. Tyaga lang naman ang kailangan diyan. Continue writing, continue improving. Mapapansin at mapapansin ka rin as long as may pagmamahal ka sa ginagawa mo.
Wag kayo magmadali na mapansin. Kahit yung mga professional authors din na sina Nicholas Sparks, J.K Rowling, Paulo Coelho, Bob Ong etc.. naranasan din nilang ma-reject, hindi mapansin, at madapa. Pero kung mahal mo talaga ang ginagawa mo, kahit 0 reads 0 comments and 0 views pa yan, itutuloy mo yan.
Also, be open to criticism. Madalas yan ang pinaka nakakatulong saatin para mag improve tayo. Wag masaydong sensitive when it comes to criticism. Dapat matutunan mong tanggapin lahat ng pagkakamali na nakita sayo and try improving.
And the best advice I could give is, write for yourself, write because you want to write and you love to write hindi para makakuha lang ng attention ng iba or para sumikat o para may pumuri sayo. Ang mga taong nagsusulat lang para makakuha ng attention ng iba at para "magpapansin" lang eh walang kahahantungan. If you really want to be known, love your work first. Mahalin mo ang sinulat mo at ang pagsusulat :)
Ayun, sana naka help ako sa inyo.
Just bare in mind
“the person who has not tasted bitter, doesn’t know what sweet is”
“the person who doesn’t experience any hardship wouldn’t know how great it is to succeed”
Love for writing
Alam ko marami na nakapag sulat dito ng tips about writing. Kung paano mapapaganda yung story, kung ano mga dapat ilagay, kung ang yung mga dapat gawin at kung ano ang makakapagpa hook sa mga readers.
Ako naman, siguro ang maibibigay ko na lang sa inyong tip bilang isang manunulat is kung paano niyo "lalabanan" yung mga trials sa pagiging manunulat.
Alam ko na lahat naman ng authors eh gustong makilala ang akda nila. Sino ba namang hindi? Nakakatuwa pag may nagbabasa ng stories mo, nakakatuwa lalo kung padami sila ng padami.
Pero paano kung wala halos nagbabasa ng sinulat mo? Wala pa masyadong nakakapansin? Halos mag makaawa ka na pero wala parin? In the end unti-unti ka na nawawalan ng gana. Feeling mo ginawa mo na lahat kaso wala parin nangyari. And then one day, you decided to stop.
Before I continue, let me tell you “my” experience.
14 years old ako nung nag start ako magsulat. Pinost ko yung first story ko sa isang Filipino online forum under the name “bluesmine.” Katulad ng mga baguhang writers sa watty, wala halos pumapansin ng story ko. May mag co-comment mga padalawa-dalawa lang. Pero kahit ganoon yun, natapos ko yung story, at sinundan ko pa ng isa pa. That time kasi hindi ko habol noon ang comments eh. Ang habol ko lang dati is makagawa ng story dahil nainggit ako doon sa isang member doon na nakapagsulat ng napakagandang story. Ok na saakin ang isang comment. Kahit isang comment lang masaya na ko.
Dati din nung hindi pa ko member sa watty at sa CC (teentalk) lang ako nagsusulat ng stories, wala rin halos pumapansin saakin doon. Wala pa sa 20 ang comments ko nun. Bilang na bilang mo sa mga daliri mo. Alam niyo ba kung anong story ko ang hindi pinapansin dati sa CC?
My Prince.
Nung pinost ko siya dito sa watty doon lang ako nagkaroon ng madaming readers. Nagulat nga ako kung paano sumikat yun dito eh samantalang sa CC di naman siya masyadong napapansin.
14 ako nag start, 19 ako nagkaroon ng madaming readers. 4 years ang itinagal bago ko masabing kahit papaano “may narating” ako.
Isa lang naman ang tip ko dito sa lahat ng new authors, wag kayong mag madali. For sure yung mga authors na nasa what’s hot ang story nila eh hindi naman agad agad din napansin. Believe me “kung gaano kabilis ang pag akyat mo, ganun din kabilis ang pag bagsak mo” Alam niyo kung bakit? Kasi once na napansin ka agad, feeling mo magaling ka na at ok na yung gawa mo kasi marami na-hooked. There’s no room for improvement. Mas maganda yung habang nagsusulat ka nag iimprove ka kasi mapapaisip ka “bakit walang nagbabasa ng stories ko? Ano bang mali sa writing style ko? Panget ba yung flow?” then kung masagot mo ang mga questions mo, mas pagsisikapan mo pa na mapaganda ang story mo.
Simple advice, be observant. Try niyo magbasa ng works ng iba then compare it to your works. Hindi naman sa gagayahin niyo yung way ng pagsusulat nila, i-observe niyo lang kung ano meron ang story na yun kung bakit naho-hooked yung mga readers. Maybe because maganda ang pagkaka deliver ng story? May humor? Hindi siya puro conversation? Etc… then kung tingin niyo wala yung story niyo na ganun, then try improving it.
Another is, don't be discourage easily. Tyaga lang naman ang kailangan diyan. Continue writing, continue improving. Mapapansin at mapapansin ka rin as long as may pagmamahal ka sa ginagawa mo.
Wag kayo magmadali na mapansin. Kahit yung mga professional authors din na sina Nicholas Sparks, J.K Rowling, Paulo Coelho, Bob Ong etc.. naranasan din nilang ma-reject, hindi mapansin, at madapa. Pero kung mahal mo talaga ang ginagawa mo, kahit 0 reads 0 comments and 0 views pa yan, itutuloy mo yan.
Also, be open to criticism. Madalas yan ang pinaka nakakatulong saatin para mag improve tayo. Wag masaydong sensitive when it comes to criticism. Dapat matutunan mong tanggapin lahat ng pagkakamali na nakita sayo and try improving.
And the best advice I could give is, write for yourself, write because you want to write and you love to write hindi para makakuha lang ng attention ng iba or para sumikat o para may pumuri sayo. Ang mga taong nagsusulat lang para makakuha ng attention ng iba at para "magpapansin" lang eh walang kahahantungan. If you really want to be known, love your work first. Mahalin mo ang sinulat mo at ang pagsusulat :)
Ayun, sana naka help ako sa inyo.
Just bare in mind
“the person who has not tasted bitter, doesn’t know what sweet is”
“the person who doesn’t experience any hardship wouldn’t know how great it is to succeed”
RSS Feed